Ode

Wim, Zaandam

Het gevoel dat de meeste van ons niet kennen, is dat van een machine die je hand te pakken krijgt. Opeens ben je arbeidsongeschikt en moet je achter een bureau werken. Zegt men. Je kunt er dan heel snel achter komen dat de computer waar je elke dag achter zit, je doodongelukkig maakt. Wim nam al snel het dappere besluit om toch weer met zijn handen te gaan werken. Eerst even opnieuw een schroevendraaier, boor en hamer leren bedienen, daarna er knetterhard tegenaan. Wim heeft met zijn ijzeren wil inmiddels een goed lopend bouwbedrijf opgebouwd en geniet als nooit tevoren. Keukens maken is zijn specialiteit. Net als elke dag lachen, doorbeuken en genieten.

John & Martin, Alblasserdam

Noem één woord dat je dag in dag uit door de moeilijke projecten heen sleept? Juist ja, lachen. En dat weten Martin en John maar al te goed. Elke dag beginnen ze samen bij HORNBACH met een goede bak koffie. Vanaf daar gaan ze lachend de dag in. Of ze nu moeten verven, zagen, timmeren of de hele dag slopen. Alles wordt begeleid met een slechte grap en een goede lach. En dat het leven terug lacht is inmiddels wel duidelijk. Gratis maaltijden bij de lokale chinees, het komende half jaar al volgeboekt. Martin en John huur je niet alleen in om je bouwproject tot een perfect einde te brengen, je huurt ze ook in omdat een goede lach elke klus tot een feest maakt.

Mark, Tilburg

Een beer van twee meter, met een hart zo groot dat het amper in z’n lichaam past. Na jaren in de zwaarste gevangenis van Nederland te hebben gewerkt, vond Mark het tijd om het anders te doen. Mensen die dat steuntje in de rug nodig hebben echt verder te helpen. Hij zag een hele mooie manier om juist die mensen die moeite hebben om een plek in de maatschappij te vinden, weer een doel te geven. Zijn visie? Geef ze gereedschap en ze hebben een doel, geef ze een doel en ze bouwen een wereld. Juist ja, voor Mark is in beginsel iedereen gelijk. Zolang je maar normaal doet en je je afspraken nakomt, zolang je maar echt wilt. En dat werpt zijn vruchten af. Zijn bedrijf groeit jaar na jaar en zonder enige subsidies helpt hij steeds tientallen mensen aan een beter leven. Vanzelfsprekend staan wij hier voor de volle honderd procent achter.

Piotr, Den Haag

Piotr heeft de kunst academie nooit af kunnen maken. Hij moest halverwege zijn opleiding het leger in. Maar Piotr is niet zo van het terug kijken, hij is meer het type dat kansen opzoekt. Zo is hij 22 jaar geleden naar Nederland gekomen, om als klusjesman zijn brood te verdienen. Hier werd Piotr al snel een man die zijn doel in bouwen heeft gevonden. Hij heeft gezien dat geluk maakbaar is, en dat is dan ook meteen zijn grootste project geworden. Niet vol zelfmedelijden terug kijken naar alles wat kon zijn geweest. Nee, hij geniet met volle teugen van alle mooie dingen die nu gebeuren. Van het ontbijt met zijn familie, de tijd die hij met zijn dochtertje doorbrengt, tot het nieuwe huis wat hij net heeft gekocht.

Sandra, Amsterdam

Voor niemand is het leven een makkie. Natuurlijk niet. Maar dat betekent niet dat iedereen hetzelfde heeft meegemaakt of van hetzelfde beginpunt komt. Neem Sandra: vakvrouw in hart en nieren. Ze doet niets liever dan klussen en bouwen. Tot het klopt. Tot het goed voelt. En daar is Sandra van het dapperste soort in. Ze is namelijk niet altijd de Sandra geweest die ze nu is. Dit begon allemaal decennia terug, toen ze erachter kwam dat ze echt niet in het juiste lichaam zat. Toen kwam haar unieke mentaliteit naar boven, altijd doorgaan tot het goed voelt. Het leven is te kort om te schuilen en te mooi om jezelf tot last te zijn. Sandra is een transformatie ingegaan om te worden wie ze eigenlijk altijd al was. Leuk, grappig, uniek en vrouw.

Rob, Kerkrade

Als Rob iets wil gebeurt het ook. Zoals de verbouwing van een Limburgs icoon, de mijnschacht Nulland. Een mooie uitdaging en een schitterend project om je tanden eens flink in te zetten. Vol goede moed ging hij naar de gemeente Kerkrade met het plan om deze te verbouwen. Niet heel veel later stond hij weer buiten. Als het zo makkelijk was hadden ze het immers zelf al wel gedaan. Daar liet Rob zich niet door tegenhouden en dertien jaar later was zijn ambitieuze project een feit. De Mijnschacht werd zijn woonhuis en atelier in één en Kerkrade kreeg haar meest herkenbare icoon terug. Tot 2007 is hij erin blijven wonen en werken, daarna heeft hij het aan de gemeente geschonken. Mannen als Rob, dat zijn de mannen die zich door niemand laten tegenhouden en de wereld elke dag weer wat beter willen maken.

Kees, Groningen

Kees, ons synoniem voor de doorzetter. De man die ook na zijn pensioen geen dag kan rusten. Na een lange en zware carrière, die van schoffie in de fabriek tot aan vooraanstaand ingenieur leidde, besloot hij gepensioneerd nog maar eens zijn droomproject aan te pakken. Een eigen huis bouwen. Van het eerste design tot de laatste lik verf, Kees deed alles zelf. En hoe! Geloof ons maar dat alles uniek is. Want dat is Kees, een klusser in hart en nieren. Ondanks een aantal flinke tegenslagen in zijn gezondheid staat Kees nog steeds elke dag op met nieuwe zin en een dikke glimlach. Wat zijn eerste gedachte is? Wat zullen we vandaag weer eens gaan doen.